Miquel Juan I lerma, meu tío avó

Miquel Juan I Lerma naceu no ano 1926 na localidade Valenciana de Catarroja,  era o irmá maior da miña avoa por parte de pai, foi unha persoa con moitas curiosidades e moi adiantada para ó seu momento. Xunto a miña avoa  mais seus pais cambiaron a sua vivenda pola de outra localidade cercana chamada Picassent onde o seu pai tiña unha carpintería no que o dia de hoxe é a casa da miña avoa, criouse o meu pai e paso eu os veranos e navidades.

Miquel comezou a traballar ós dezasete anos no Banco Hispano Americano ca particularidade de ingresar directamente coma administrativo e non coma botones coma era típico na época, destacou na súa poboación na faceta cultural xa que era unha persoa moi culta e intelectual coma demostran as numerosas enciclopedias e obras que aínda conserva a miña avoa, destacando a literatura catalanista da que era fervente defensor, aínda hoxe é recordado na súa localidade por fundar a primeira escola de lingua catalana no pobo no que residía, de feito actualmente barallase a posibilidade de nomear unha estrada en Picassent co seu nome.

Velaquí unha foto do banco no que traballou ata sua morte.




Tamén destacou no ámbito dos grupos musicais da época sempre coa fala catalana por bandeira. A pesares da súa intelixencia non casou nunca por mor segun miña avoa da súa delicada saúde xa que tivo graves problemas pulmonares e pasou moitas epocas da súa vida nun sanatorio e foi operado na súa xuventude estirpandole un pulmón e sendo operado polo xenro do xeralísimo natural de Ferrol Francisco Franco. Posiblemente froito da súa saúde foi un vexetariano da súa época sorprendendo a súa familia con comidas a base de ortigas e herbas do campo que hoxe son coñecidas pola súa capacidade alimenticia. Foi un viaxante empedernido xa que cada verán collía a súa mochila e os dedicaba a viaxar por toda Europa e aprender novos coñecementos esta faceta viaxante foi unha das causantes da súa excepcional sabedoria para a súa época. Meu pai mais o meu tío a dia de hoxe conservan agasallos que el mismo traialles normalmente instrumentos musicais coma ármonicas italianas maís un acordeon pequeniño de París.

Debido a súa enfermidade pulmonar e a recomendación dos doutores de pasar o maior tempo posible en climas secos e gran cantidade de humidade que hai en Valencia comezou a pasar as vacacións veraniegas na poboación Turolense de Bronchales situada na Serra de Albarracín levando nos seus períodos estivais xunto a súa nai o meu pais mais os meus tíos, froito daquelas vacacións terapeuticas meu seguiu desprazandose no mes de agosto a aquila localidade despois de a morte do seu tio no ano 1975. Seguendo a costume unha vez casoause coa miña nai e continuando conmigo e miña irmá ata actualidade, esta localidade descuberta polo meu tio avó e unha das mas bonitas de España no meu punto de vista e a mais alta de España al encontrarse a 1750 metros de altitude.

Velaquí unha foto desta localidade




En conclusión nesta familia sentimonos moi orgullosos de este personaxe que gustariame a ver coñecido en vida e que na actualidade tendría idade de 89 anos.