Matanza en Nigrán

En 1994 houbo na localidade viguense de Nigrán unha sorprendente matanza realizada por dous policías, os cales planeaban matar o empresario David Férnandez Grande para roubarle 100 millones de pesetas. Foi un dia moi oscuro para Galicia estos dous policías levaban planeando robo moito tempo e este fatídico 2 de Febreiro decidiron levalo a cabo, o chegar a casa ataron o adinerado empresario, a súa muller e os seus dous fillos, e seguindo o seu plan iban a roubar os cartos e escapar sen deixar rastro tras matalos catro pero contra todo pronóstico os dous filos lograron desfacerse das cordas e lograron pedir auxilio o que obrigou a cambiar o plan dos dous policías ladróns e os mataron deixando os corpos sen vida a vista e fugáronse, deixando vivos os dous fillos tras esa heroica hazaña que con un mechero lograron romper as cordas coas que estaban atados. Foi un episodio moi triste para todos os galegos e sobre todo para o corpo policial que viu coma un dos seus facía xusto contra o que loitan, atentando contra os esta familia. Sen dúbida, é un extraño que caso pero que non houbera pasado a esta persoa de non ser por toda a fortuna que tiña, o que da moito que pensar coma unha persoa que fíxose a si mesma e logrou esas cantidades tan grandes de diñeiro tivo un final tan tráxico sendo asasinado xunto coa súa familia. Foi un duro varapalo para todas as persoas que o viviron e posiblemente non doado de olvidar, foron moitos os que falaron e deron todo o seu apoio a amigos e familiares coma o Presidente do Goberno Galego que era daquela Manuel Fraga e incluso se cumpriu un minuto de silencio no estadio de Balaídos no que o Celta de Vigo xogou contra o Oviedo.

Aqui unha foto do enterro do empresario e da portada de diario do dia:

E aquí unha foto de Balaídos nun minuto de silencio:

Sobre os polícias caeu todo o peso da lei, e xa habían tido anteriormente problemas disciplinarios dentro de corpo pero ninguén podería imaxinar algo asi.

Coidadora infantil intoxica presuntamente a nenos

En marzo do ano 2010 na Escola infantil da localidade viguense "A Camelia" unha traballadora principiante intoxicou presuntamente a nenos de curtas idades con diferentes fármacos. Elixín este tema porque sorprendeme coma unha persoa pode ter a sangue fría para xogar coas vidas inocentes de nenos que nin sequera están en idade de acudir a escola, síntoma da sociedade atrasada na que vivimos na actualidade.

Esta traballadora con tan só 12 días presuntamente manipulou biberóns, chupetes, e todo tipo de alimentos que levabánse os nenos a boca conseguendo por fortuna só 8 hospitalizados sen nin ningún tipo de problema maior, por sorte as nais decatarónse con rápidez. Estes nenos ingeriron cantidades de trankimazim que ten com principio activo benzodiacepina que lles creou intóxicacións.
Esta e unha imaxe na que aparece a escola infantil:


A pesar de que a muller que presuntamente intoxicou os nenos pode parecer unha persoa desalmada e que decatariamonos solo de vela según os psiquiatras era unha persoa completamente normal coma calquera, que sabía diferenciar perfectamente entre o que esta ben e o que esta mal e tan só tiña unhs comezos de persoa obsesionada co orden o que pudo xerarle moito estrés e medicar os nenos para poder telos tranquilos unha das conclusións que intento pensar para comprender coma unha persoa pode xogar con vidas humanas de esa maneira. O parecer esta muller tiña depresión e os psiquiatras recomendarónlle seguir acudindo a unha consulta para poder mellorar a seu estado.

A pesar deste suceso afortunadamente os pais comprenderon que foi unha situación illada provocada por unha soa persoa e alegaron estar tranquilos e non cambiaron de escola os seus fillos, unha avóa dixo incluso que metería os seus 5 netos nesa escola xa que confía cegamente nela, a escola tomou medidas contra este persona e hoxe 6 anos mas tarde segue sendo unha escola infantil que traballa con absoluta normalidade, sendo unha escola bilingüe dende os 0 os 6 anos, velaquí a súa páxina web: http://acamelia.com/

María Aurea Rodríguez

Esta entrada vai adicada María Aurea Rodríguez porque a pesar de que non sou un gran fan da gaita galega si sou unha persoa que se pasa o día enteiro escoítando música, e esta xoga un papel moi importante na miña vida dende ter moitos familiares músicos coma o meu pai, meu tio  ou meu avó, é para min unha terapia para desconectar un pouco do mundo e incluso ata nacín o dia da música que é o 22 de Novembro.
Esta muller naceu o 16 de Novembro do 1897 en Mutián unha pequena vila de 7000 habitantes situada en Ourense, comezou a facer música, tocar a gaita, no 1907 con 10 anos tras a morte do seus pais coma supoño unha terapia para poder afrontar e superar a morte dunhas persoas tan importantes coma os seus pais, e decide ela mais os seus irmáns crear un grupo musical con duas gaitas, un tambor e dous bombos. Este grupo co paso dos anos comeza a ter fama e sobrepasa os límites galegos grazas a gran habilidade como gaiteira de esta muller que realmente era inusual en mulleres da su época. Esta muller tamén resultoume moi interesante a cusa de que emigrou a Venezuela é non se supo mais de ela o que é unha gran incógnita. Esta muller é un claro exemplo de coma a música pode axudar nos peores momentos e forman parte da nosa vida porque cada canción recorda unha etapa da nosa vida e moitos psicologos a persoas con problemas recomendan escoitar música coma método de distracción. De feito existe un estudo realizado en Canadá mostra que a música aumenta la productividad en el trabajo un 12% e xa existen certas cadenas de montaxe e empelos de eset estilo que xa utilizan música animada e melódica para aumentar a producción son datos moi curiosos que comezan a ser utilizados noutros ámbitos no dia de hoxe pero que levan utilizandose sen necesidade de estudos e estadisticas dende hace moitos anos por personas humildes coma Maria Aurea a cal e unha grande descoñecida para a gran mayoría de persoas pero que ten unha historia realmente asombrosa e foi unha pioneira digna de ser coñecida coma outras moitas mulleres que aportaron o seu granito de area. Aqui unha foto dela.

Primeira muller árbitro en Galicia

O fútbol dende o comezo dos tempos é un deporte de "homes", pero co paso do tempo cada vez son mais as mulleres introducidas neste mundo, cada ano vense mais mulleres nos estadios e incluso as ligas femininas cada vez teñen mais importancia e no dia de hoxe xa hai ligas profesionais tanto en España coma no resto do mundo. O árbitro é un dos elementos mais odiados no fútbol pero tamén é un dos maís imprescindibles porque sen árbitro non habería un xuiz que aplicara o regramento e deste tema é do que vai tratar esta entrada dos árbitros, exactamente das arbitros mulleres que apesar de que non son moi numerosas cada día hai mais .

As dúas arbitras mais detacadas no fútbol galego son Yolanda Parga e Zulema Gónzalez, asistente de segunda B e árbitra respectivamente, Zulema é a primeira árbitra galega en 3 división o que é un gran orgullo por ser unha clara mostra de igualdade entre os homes e mulleres nun deporte como o fútbol o que a súa vez é un síntoma de que a sociedade vai mellorando, non obstante como árbitro podo dicir que se as faltas de respeto contra os árbitros homes son moi duras(cousa que sofro en primeira persoa) hacia as mulleres é moito peor porque ademais de árbitro a miña pasión é o balón pé e acudo a estadios de fútbol fin de semana si e fin de semana tamén xa sexa Riazor campo do Deportivo da Coruña ou A Malata onde xoga o equipo da miña cidade o Racing de Ferrol, e podo dicir que cada vez que unha asistente acude A Malata sintoo verguenza coma aficionado a este deporte porque inexplicablemente os aficionados non valoran do mesmo modo as decisións dunha muller árbitro que a dun home cando esta árbitra pode ser mellor que calquera dos homes, sen nomear a gran cantidade de insultos machistas dos cales doenme os oídos de tan só escoitalos.

Velaquí un par de fotos miñas arbitrando:


E aquí unha coas árbitras anteriormente nomeadas:


As mulleres non só neste deporte deberían ser moito mais respetadas, e aforrariamonos moitas cousas que manchan esta sociedade da cal sinto verguenza, que exista violencia de xénero dende a adolescencia nos institutos, que aún existan homes que crean que as mulleres son inferiores intelectualmente e que a súas tarefas son limpiar a casa e coidar dos nenos todo isto é lamentable pero por sorte pódese cambiar educandonos a nenos e nenas dende mozos e cambiar esta sociedade de desigualdade.